Pochodzi z Donbasu. Spotkał się z Aleksandrem Pieczerskim w sierpniu 1942 r. W celi karnej („piwnicy żydowskiej”) Stahlagu 352 we wsi Masiuszkowszczyzna pod Mińskiem. Następnie przeniesiono ich do obozu pracy przy ul. Szeroki w Mińsku, skąd zostali deportowani do Sobiboru od 18 września 1943 r. (Przybyli 23 września). Podczas powstania 14 października wraz z Leonem Felgendlerem i kilkoma innymi więźniami zlikwidował czterech esesmanów, w tym Scarfuhrera Josepha Wolfa, w 2. obozie. Po ucieczce podczas przekraczania Zachodniego Bugu przeziębił się, zachorował na zapalenie płuc i pozostał w jednej z białoruskich wiosek granicznych, gdzie najwyraźniej wkrótce zmarł. „Wysoki, zwinny, zdrowy mężczyzna w wieku około trzydziestu lat, o dużych rysach, o czarnych oczach, były rzeźnik i bandaż, nieco niegrzeczny, ale dobroduszny i wesoły, trochę rozmowny. W swojej chamstwie był bardziej pretensjonalny, aw sercu – dużo ludzkiego ciepła” – wspominał A. Pechersky (Przełom w nieśmiertelność, s. 113). W 1963 r. Nauczyciel wychowania fizycznego w Nowosybirsku Borys Cibulski wcielił się w imię imiennika i imiennika, ale został odsłonięty (Nina Alexandrova. Kropla krwi i funt soli. – W swojej książce: Światło nie zgasło. M .: Izvestia, 1973. P. 327-336 )