O funduszu

Sobibor był jednym z trzech obozów śmierci (pozostałe dwa to Treblinka i Bełżec) utworzonych przez nazistów w ramach tzw. Reinhardt share – programy do zniszczenia polskiego żydostwa. Położone było na samym wschodzie Polski, niedaleko od Zachodniego Bugu i granicy polsko-radzieckiej. Obóz rozpoczął swoją „pracę” wiosną 1942 r. Według różnych szacunków, od 170 do 300 tysięcy obywateli różnych krajów europejskich: Polski, Holandii, Francji, Austrii, Niemiec, Czechosłowacji, ZSRR zginął w nim w ciągu półtora roku swojego istnienia.

Większość przybyłych do Sobiboru poszła prosto ze stacji do komór gazowych. Jednak niektórzy naziści zostali wybrani do obsługi obozu: praca w stolarstwie, obuwie, warsztaty krawieckie, sortowanie rzeczy pozostawionych po śmierci, pranie, prasowanie, czyszczenie butów itp. W obszarze roboczym było stale kilkaset osób.

14 października 1943 r. Więźniowie Sobiboru zbuntowali się. Kierował nim jeniec wojenny Armii Czerwonej, technik kwatermistrz 2. stopnia (stopień równoważny porucznikowi) Aleksander Peczerski. Plan powstania opracował przed wojną podziemny komitet, na którego czele stał Leon Felgendler – przedsiębiorca ze wsi Żulkiewka pod Lublinem. Decydującą rolę w powodzeniu powstania odegrali radzieccy jeńcy wojenni deportowani do Sobiboru z Mińska wraz z Aleksandrem Pieczerskim 18 września 1943 r. Więźniowie zniszczyli większość esesmanów, którzy byli w tym czasie w obozie i uciekli do lasu. W ucieczce wzięło udział 300-400 osób, z których ponad 50 przeżyło do końca wojny. Po powstaniu i ucieczce obóz faktycznie przestał działać.

Nasz projekt poświęcony pamięci wszystkich ofiar i bohaterów obozu zagłady w Sobiborze składa się z trzech części. Pierwszy przedstawia materiały biograficzne i fotograficzne o Aleksandrze Pieczerskim i Leonie Felgendlerze. Drugi zawiera informacje biograficzne i zdjęcia wszystkich znanych nam więźniów, którzy byli w Sobiborze 14 października 1943 r., Zarówno tych, którzy przeżyli wojnę, jak i tych, którzy zginęli podczas powstania i ucieczki. Zawiera także informacje o tych, którym udało się wcześniej uciec z obozu. Wreszcie w trzeciej części podajemy i, jeśli to możliwe, krótkie biografie osób, które zmarły w Sobiborze w latach 1942–1943. Ta lista zawiera kilkadziesiąt tysięcy nazwisk i jest stale aktualizowana.