Córka Mosze Felenbaum. W styczniu lub lutym 1940 r. Została deportowana do obozu pracy w Siedliszczach pod Helmem, gdzie zajmowała się rekultywacją terenu. Tam poznała przyszłych więźniów Sobibor Zelda Kelberman (Metz), Regina Feldman (Zelinsky), Esther Turner (Raab). Zakażona dur brzuszny; lekarz obozowy ukrył ją w piwnicy i wyleczył alkoholem. Później został przetransportowany do Włodawy, a stamtąd powozem konnym, 20 grudnia 1942 r. Wywieziony do Sobiboru. Podczas podróży bracia Hella próbowali uciec – najmłodszym zginęło, najstarszemu udało się uciec, ale nie dożył końca wojny. Rodzice zostali deportowani do Sobiboru ze Włodawy w listopadzie i zmarli w komorze gazowej.

W obozie robiła na drutach rękawiczki SS, skarpetki, swetry. Pracował w pralni i prasowaniu. „Z powodu głodu, który odczuwaliśmy, byłem chudy i niski <…> Stolarze zrobili dla mnie małą ławkę, a kiedy usłyszałem, że esesman zbliża się do drzwi, wstałem, by wyglądać na nieco wyższego i starszego”. Później został przeniesiony do sortowni, a potem zajął się kwiatami.

Po 14 października ukrywała się w lesie przez kilka miesięcy wraz z innymi więźniami Sobiboru, w tym z Abrahamem Margulisem i pięcioma żołnierzami Armii Czerwonej, którzy uciekli z niewoli. Później weszła do oddziału rozpoznawczego i sabotażowego NKWD „Okhotniki” pod dowództwem Mikołaja Prokopyuka. Od 1 października 1944 r. W Armii Czerwonej. „Rosjanie wysłali ją na sześć tygodni do szkoły specjalnej, gdzie uczyła się niemieckiej broni, zasad kopalni i podstaw marksizmu-leninizmu” (Raschke, s. 252). Była pielęgniarką kompanii sanitarnej 897. Zakonu Strzelców Górskich Sewastopola Suworowa 3. stopnia pułku 242. Dywizji Strzelców Czerwonych Taman Czerwonego Sztandaru 3. Korpusu Karabinów Górskich 4. Frontu Ukraińskiego. Według niej brała udział w wydobyciu kolei i mostów. Zarządzeniem pułku nr 03 / n z 7 lutego 1945 r. Otrzymała medal „Za odwagę” za udział w bitwach w Karpatach (TsAMO. F. 33. op. 690306. Jednostka jednostek chrześcijańskich. 1951. Rekord nr 41703318, L. 437). Podczas walk w rejonie osad Kraskovec i Gožice na polskim Śląsku w dniach 15-22 kwietnia pełniła obowiązki oficera medycznego w kwaterze głównej; „W najtrudniejszych warunkach bojowych była na stanowisku dowodzenia pułku, udzielając pierwszej pomocy rannym, wykazując przy tym uwagę i troskę”. 19 kwietnia „został lekko ranny, ale pozostał w służbie” (poprzednia rana – 1 grudnia 1944 r.). Została odznaczona Orderem Czerwonej Gwiazdy rozkazem Dywizji Nr 022 / n z 4 maja 1945 r. (TsAMO. F. 33. Op. 686196. Jednostka 320. Rekord nr 22722787. L. 48, 60; w zamówieniach dotyczących nagrody jest wymieniona jako Filimbaum lub Filenbaum Hella Moiseevna).

W Czechosłowacji poznała swojego przyszłego męża – bojownika 1. Korpusu Armii Czechosłowackiej pod dowództwem Ludwika Swobody. Para wyemigrowała do Izraela, gdzie otworzyli kawiarnię. Trzy córki urodziły się w małżeństwie.

Nie chciała występować jako świadek w procesach przeciwko esesmanom z Sobiboru, którzy nie chcieli przyjeżdżać do Niemiec. Zgodziła się zeznawać tylko na rozprawie Karla Frenzela w Hagen w 1983 r.