Ukończył Rostowski Instytut Inżynierów Kolejowych. Był żonaty Mieszkał w działającej wiosce Kotelnikowski, obwód stalingradzki (obecnie miasto Kotelnikowo, obwód wołgogradzki). W 1940 r. Powołany do Armii Czerwonej. Schwytany (prawdopodobnie w sierpniu 1942 r.). Wraz z Aleksandrem Pieczerskim i innymi przyszłymi uczestnikami powstania w Sobiborze wylądował w obozie pracy przy ul. Szeroki w Mińsku. Stamtąd 18 września 1943 r. Został deportowany do Sobiboru (przybył do obozu 23 września). Podczas powstania 14 października zniszczył zastępcę komendanta Sobiboru, Untersturmführera SS Johanna Nimanna, w sklepie krawieckim, inicjując w ten sposób likwidację esesmanów, którzy służyli w obozie. Po ucieczce skrzyżował się z Pieczerskim i grupą innych byłych więźniów Zachodniego Bugu i przyłączył się do białoruskiego oddziału partyzanckiego im. Frunze Według Arkadija Wajspapira: „Poszedłem z grupą zwiadowców przez rzekę Prypeć, aby nawiązać kontakty z armią (gdy front się zbliżył). Grupa zniknęła” (Teruszkin-Pakhalyuk, s. 169). „Był pogodnym człowiekiem, który nigdy nie stracił serca. Uwielbiał śpiewać i żartobliwie nazywał siebie Kalimali. Nikt nie wiedział, czym był Kalimali, ale sprawił, że wszyscy się uśmiechnęli” – przypomniał mu A. Pechersky. (Breakthrough into Immortality, s. 29).